بررسی رابطه ابعاد خودکارآمدی معلمان ، روش های مدیریت کلاس و رضایت شغلی معلمان مقطع ابتدایی شهر جاسک

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ابعاد خودکارامدی معلمان با روش های مدیریت کلاس و رضایت شغلی درآنان انجام شده است . تعداد 90 نفر از معلمان مدارس ابتدایی شهر جاسک شامل 58 نفز زن معدل 64 درصد و 32 نفر مرد معادل 36 درصد که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند به سئوالات پرسشنامه های پرسشنامه خودکارآمدی معلم، پرسشنامه راهبردهای مدیریت کلاس معلم و پرسشنامه رضایت شغلی معلمان به عنوان ابزارهای پژوهش بطور همزمان پاسخ دادند.داده های حاصل از اجرای پرسشنامه ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی شامل فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار استفاده شد. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از روش های آماری استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج آزمون ضریب همبستگی بین خودکارآمدی معلمان و راهبردهای مدیریت کلاس نشان داد که بین خودکار آمدی معلمان با مدیریت رفتار کلاس رابطه معناداری با توجه به 221/0r= و 3/0p= وجود ندارد. رابطه خودکارآمدی با تکنیک های خاص آموزشی با توجه به مقدار 192/0r= و 2/0p= نیز معنادار نبود. اما خودکارآمدی معلمان با راهبردهای کار با والدین با توجه به (405/0r= و 02/0p=) و برنامه ریزی و پشتیبانی با توجه به 499/0r= و 005/0p= رابطه معناداری وجود دارد. . نتایج در این پژوهش نشان داد که خودکارآمدی معلمان قادر به پیش بینی راهبردهای مدیریت کلاس و رضایت شغلی آنان نیست و به عبارتی خودکارآمدی معلمان نمی تواند اثر مستقیمی بر راهبردهای مدیریت کلاس معلمان و رضایت شغلی آنان داشته باشد. نتایج این پژوهش با یافته های برخی پژوهشگران در ایران مغایرت دارد.